بررسی نگرش دانشجویان در زمینه روشهای مختلف آموزش نظری و بالینی در سطح دانشکده های پزشکی شهر تهران

مقدمه و هدف: روش های تدریس نقش مهمی در آموزش دانشجویان پزشکی دارد و استفاده از روشهای نوین آموزشی که بر محوریت دانشجو بیشتر تأکید دارد. این مطالعه به منظور بررسی نگرش دانشجویان در زمینه روشهای مختلف آموزش نظری و بالینی در سطح دانشکده های پزشکی شهر تهران انجام شد. روش: در این مطالعه مقطعی، تعداد 285 دانشجوی پزشکی از دانشگاه های تهران، شهید بهشتی، شاهد و بقیه الله مورد بررسی قرار گرفتند. ابزار مطالعه پرسشنامه ای شامل دو قسمت، اطلاعات دموگرافیک و نگرش نسبت به شیوه های سنتی و نوین آموزش را مورد سنجش قرار می داد. نتایج: از 285 نفر، 56 نفر علوم پایه، 37 نفر فیزیوپاتولوژی، 62 نفر استاژر و 47 نفر انترن بودند. در مقطع علوم پایه و فیزیوپاتولوژی از روش سخنرانی و در مقطع استاژری و انترنی از روش تجربی به عنوان پرکاربردترین روشها بوده اند. 11 نفر (3/9 %) نگرش ضعیف، 73 نفر (25/6 %) نگرش متوسط و 201 نفر (70/5 %) نگرش زیادی نسبت به روشهای نوین آموزش دارند. از مجموع متغییرهای بررسی شده تنها میان سن وجنس و مقطع تحصیلی با نگرش دانشجو ارتباط معنادار آماری وجود داشت. بصورتی که با افزایش سن تمایل افراد نسبت به روشهای سنتی افزایش پیدا کرده است . افراد مذکر به نسبت افراد مونث روشهای سنتی را با درصد آماری بالاتری انتخاب کرده اند . نتیجه گیری: طبق مطالعه حاضر در مقطع علوم پایه، فیزیوپاتولوژی و استاژری روش سنتی پرکاربرد ترین روش محسوب میشود. این در حالی است که از نظر دانشجویان روشهای نوین بهترین روش آموزش هستند. لذا برنامه ریزان آموزشی باید به استفاده از روشهای نوین توجه بیشتری داشده باشند.